به نقل از «ایسنا»

شرح دعای روز بیست و ششم ماه رمضان/معیار اعمال انسان کیفیت است نه کمیت

تاریخ انتشار: ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۸۴۳۰۴۱

ایسنا/قم تقوی معیار پذیرش اعمال است. افراد بسیاری هستند که خیال می‌کنند اعمالشان پذیرفته است در حالی که آن‌ها زیان دیده‌اند.

در دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان می‌خوانیم: «اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

» «خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانی شده و گناه مرا در این ماه آمرزیده و کردارم را در آن مورد قبول و عیب مرا در آن پوشیده، ای شنواترین شنوایان. »
در فراز اوّل می‌گوییم: خدایا! کوششم را امروز پاداش بده. انسان هر عملی را برای رسیدن به نتیجه و ثمر آن انجام می‌دهد. اگر این عمل دست خالی و بی‌حاصل باشد، خود را در زیان می‌بیند و افسرده می‌شود. آن گاه است که افسوس می‌خورد چرا عمرش را تباه کرد، ولی نتیجه‌ای نگرفته است. اینک از خداوند متعال ثمره‌ی عمل می‌طلبیم و به دنبال نتیجه‌ایم.
سرنوشت آدمی در قیامت، به سعی و تلاش او در دنیا بستگی دارد و او منتظر دیدن اثر اعمال خود است، امّا بسی دردناک است اگر ببیند در پرونده‌ی اعمال او چیزی ثبت نشده است. مانند این که آفتی همه را از بین برده باشد. این را تلاش بی ثمر و سعی «نامشکور» می‌گویند.
قرآن کریم در زمینه ی تلاش ثمربخش می‌فرماید: آیا به شما خبر دهم که زیان کارترین مردم چه کسانی هستند؟ آنان که تلاششان در زندگی گم شده و نابود می‌شود و با این حال خیال می‌کنند که نیکو عمل می کنند.
یکی از شرایط قبولی عمل نزد خداوند، اخلاص در عمل است. باید برای خدا کار کرد و اجر و مزد را نیز از او خواست، اگر غیر از این باشد، ریاکاری است و خود، آفتی است که مخفیانه وارد خرمن عمل آدمی می‌شود و آن را به آتش می‌کشد.
در فراز دوّم دعا می‌گوییم: خدایا! گناهم را ببخش. آن چه نافرمانی خدا باشد، گناه است که سبب دوری از رحمت خداوند می‌شود. با هر گناهی که مرتکب می‌شویم، گامی از خدا دور خواهیم شد و این دوری گمراهی است.
دعای امروز ما را متوجه خطاها و گناهانمان می‌سازد و این که باید به دنبال بخشایش و استغفار بود. قرآن کریم می‌فرماید: اِنَّ اللّهِ یُحِبُّ التَّوابین. خدا توبه کنندگان را دوست دارد. مضمون آیه این است که توبه‌ی صحیح و نصوح، موجب غفران الهی است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم می‌فرمایند: کسی که از گناه توبه می‌کند، مانند این است که گناهی نکرده است.
حقیقت توبه، همان ندامت از گذشته و گناه است که لازمه‌ی آن تصمیم بر ترک گناه در آینده است. ارکان توبه را می‌توان در پنچ چیز خلاصه کرد: ترک گناه، ندامت، تصمیم بر ترک آن در آینده، جبران گذشته و استغفار.
در فراز سوم از دعا می خوانیم: و عمل مرا قبول کن. چنانچه پیشتر گفتیم صرف انجام عمل، ملاک قبولی آن نیست. دانش آموزی که در طول سال تحصیلی به مدرسه رفته و در امتحانات شرکت کرده است، انتظار قبولی دارد و بدترین نتیجه برای او مردودی است؛ زیرا کلمه ی «مردود» بر روی کارنامه‌اش به این معناست که نتیجه‌ی یک سال عمرش از دست رفته و باید کار را دوباره شروع کند.
اعمال ما در مقابل خداوند نیز این گونه است. در حقیقت این مهم نیست که ما چه قدر عمل خیر انجام داده‌ایم، بلکه معیار، پذیرفته شدن آن است. گاهی ممکن است آداب ظاهری عمل، خوب انجام شود، ولی به سبب آفتی از بین برود. خداوند متعال شرط پذیرش عمل را تقوی می داند.
در فراز آخر از دعا می‌گویبم: عیبم را بپوشان ای شنواترین شنوایان! یکی از ویژگی‌های پروردگار، ستّار بودن است و در این جا از خدا می‌خواهیم که عیب ما را بپوشاند. ما هیچ کدام از عیب بری نیستیم، ولی نمی‌خواهیم کسی بر آن آگاهی یابد. می‌خواهیم آبرو و حیثیت ما محفوظ بماند و مردم به دیده‌ی احترام به ما بنگرد.
چون خداوند متعال به بندگان خود مهربان و کریم است، با این که شاهد و ناظر اعمال ما است و عیوب را می‌بیند، با این حال آن ها را می‌پوشاند. به همین دلیل، انسان در طول حیات خود احساس امنیت روحی و روانی می‌کند و به زندگی عادی و معمولی خود ادامه می‌دهد.
اگر پرده پوشی خداوند نبود دیگر برای تشخّص و اعتبار افراد جایی باقی نمی‌ماند؛ زیرا همه‌ی عیوب مکشوف بود و انسان همیشه مورد استهزاء و تمسخر دیگران قرار می‌گرفت. حسّ اعتماد به نفس از بین می‌رفت و کسی حاضر نبود با دیدن عیوب دیگران به او اعتماد کند، کاری را به او بسپارد یا از او سخنی بشنود.
همان طور که مشیّت پروردگار بر عیب پوشی نسبت به بندگان تعلق گرفته است، ما نیز باید عیوب یکدیگر را بپوشانیم، اسرار یکدیگر را حفظ کنیم و برای حیثیت افراد و آبروی ایشان ارزش قایل شویم. امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرمایند: اگر کسی متوجه عیوب خود شود، از عیوب دیگران صرف نظر می کند. در این رابطه امام صادق علیه السلام نیز می فرمایند: بهترین دوستان من، کسانی هستند که عیوب مرا به من هدیه کنند. امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: هر که در زشتی‌های مردم بنگرد و آن‌ها را نپسندد و برای خود بخواهد، پس او احمق است.
از مجموع دعای امروز می توان نتیجه گرفت که دعا زمینه‌ی عمل مؤثر و شایسته و جبران خطاهای گذشته را فراهم می‌کند و از طرف دیگر به انسان امید قبولی و پذیرش عمل و حفظ آبرو و امنیت می‌بخشد. از خداوند کریم که از همه ی شنونده ها شنواتر است، کمک و مدد می جوییم تا این دعاها را به اجابت برساند.
انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری دعای ماه رمضان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۸۴۳۰۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چند آموزه‌ مهدوی در دعای عهد و ندبه‌ ی امام صادق (ع)

، دعای ندبه و دعای عهد در شرایطی از امام صادق علیه‌السلام نقل شد که جامعه مسلمین نیاز شدیدی نسبت به شناخت امام عصر عجل الله تعالی فرجه و معارف مهدوی داشتند. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دعای ندبه و دعای عهد در شرایطی از امام صادق علیه‌السلام نقل شد که جامعه مسلمین نیاز شدیدی نسبت به شناخت امام عصر عجل الله تعالی فرجه و معارف مهدوی داشتند؛ چرا که مردم آن دوران متأثر از افراد و جریاناتی بودند که با جعل کردن احادیث نبوی، خود را به دروغ همان منجیِ وعده داده شده می‌دانستند و سعی می‌کردند از رهگذر این جعل عنوان، برای خود جایگاه و یا حکومتی دست و پا کنند که اتفاقاً در فتنه خود به موفقیت‌هایی دست یافتند؛ مهم‌ترین این جریانات هم عباسیان بودند که با جعل احادیث پیامبر، مهدی موعود را از نسل جدشان عباس عموی پیامبر معرفی کردند و به این ترتیب، صدها سال بر مسند قدرت نشستند. جالب اسامی که برای حکام خود انتخاب می‌کردند، کاملاً هدفمند بود که نمونه‌های آن را در اسامی‌ای همچون منصور، مهدی، هادی، منتصر و مهتدیِ عباسی می‌بینیم.

دعای ندبه و مبازره امام صادق(ع) با مهدویت دروغین عباسیان و واقفیه

اما دعای عهد را سید بن طاووس در مصباح الزائر، ابن مشهدی در المزار الکبیر، کفعمی در المصباح و البلد الامین و همچنین مجلسی در بحارالانوار و زاد المعاد نقل کرده‌اند. این امر سبب شده تا این دعا همواره بین شیعیان از اعتبار فراوانی برخوردار باشد. با نگاهی کلی به این دعای شریف در می‌یابیم امام صادق علیه‌السلام آن را ذیل چند مقطع از دوران غیبت دسته‌بندی کرده‌اند که شامل 1. عصر غیبت 2. وقت رجعت 3. دوران قیام امام 4. عصر ظهور است.

آنچه مربوط به تبیین رفتاری در عصر غیبت است عبارتند از رساندن سلام به امام، تجدید عهد روزانه با امام،‌ درخواست پیوستن درجرگه یاوران مهدی (عج)،‌ سبقت گرفتن در تحقق اوامر ایشان، درخواست دیدار امام در عصر ظهور و درخواست گشایش امر ظهور است.

درباره مقطع رجعت، در فرازی از این دعا می‌خوانیم: «اللّٰهُمَّ إِنْ حالَ بَیْنِی وَبَیْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِی جَعَلْتَهُ عَلَىٰ عِبادِکَ حَتْماً مَقْضِیّاً فَأَخْرِجْنِی مِنْ قَبْرِی مُؤْتَزِراً کَفَنِی، شاهِراً سَیْفِی، مُجَرِّداً قَناتِی، مُلَبِّیاً دَعْوَةَ الدَّاعِی فِی الْحاضِرِ وَالْبادِی»؛ یعنی خدایا اگر بین من و او مرگی که بر بندگانت حتم و قطعی کردی حائل شد، کفن پوشیده از قبر مرا بیرون آور، با شمشیر از نیام برکشیده و نیزه برهنه، پاسخگو به دعوت آن دعوت‌کننده، در میان شهرنشین و بادیه‌نشین.»

درباره آنچه مربوط به قیام امام در بخش اول ظهور ایشان می‌خوانیم: «وَ اجْعَلْهُ اللّٰهُمَّ مَفْزَعاً لِمَظْلُومِ عِبادِکَ، وَناصِراً لِمَنْ لَایَجِدُ لَهُ ناصِراً غَیْرَکَ، وَمُجَدِّداً لِمَا عُطِّلَ مِنْ أَحْکامِ کِتابِکَ، وَمُشَیِّداً لِمَا وَرَدَ مِنْ أَعْلامِ دِینِکَ وَسُنَنِ نَبِیِّکَ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وآلِهِ، وَاجْعَلْهُ اللّٰهُمَّ مِمَّنْ حَصَّنْتَهُ مِنْ بَأْسِ الْمُعْتَدِینَ»؛ یعنی خدایا او را پناهگاهی قرار بده برای ستمدیدگان از بندگانت و یاور برای کسی که یاری برای خود جز تو نمی‌یابد و تجدیدکننده آنچه از احکام کتابت تعطیل شده و محکم‌کننده آنچه از نشانه‌های دینت و روش‌های پیامبرت (درود خدا بر او و خاندانش) رسیده است و او را قرار بده، خدایا، از آنان‌ که از حمله متجاوزان، نگاهش داری.» در این فراز، پناهگاه بودن امام، نصرت ایشان نسبت به مؤمنان، تجدیدکننده احکام تعطیل شده و تحکیم‌کننده قله‌های دین و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله مدنظر است.

اما درباره ویژگی امام در عصر ظهور در این فراز می‌خوانیم: «وَ اعْمُرِ اللّٰهُمَّ بِهِ بِلادَکَ، وَأَحْیِ بِهِ عِبادَکَ، فَإِنَّکَ قُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ: ﴿ظَهَرَ الْفَسٰادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمٰا کَسَبَتْ أَیْدِی النّٰاسِ﴾، فَأَظْهِرِ اللّٰهُمَّ لَنا وَلِیَّکَ وَابْنَ بِنْتِ نَبِیِّکَ الْمُسَمَّىٰ بِاسْمِ رَسُولِکَ، حَتَّىٰ لَایَظْفَرَ بِشَیْءٍ مِنَ الْباطِلِ إِلّا مَزَّقَهُ، وَیُحِقَّ الْحَقَّ وَیُحَقِّقَهُ»؛ خدایا به دست او سرزمین‌هایت را آباد کن و بندگانت را به وسیله او زنده فرما، به درستی که تو فرمودی و گفته‌ات حق است که: «در خشکی و دریا به سبب آنچه [از اعمال زشت] که مردم به دست خود مرتکب شدند تباهی و فتنه آشکار شده است»، خدایا ولی‌ات و فرزند دختر پیامبرت که به نام رسولت نامیده شده، برای ما آشکار کن تا به چیزی از باطل دست نیابد، مگر آن را از هم بپاشد و حق را پابرجا و ثابت کند.»

عمران و آبادانی پهنه عالم در عصر ظهور و احیای بندگان از جهل و ضلالت توسط امام، دو نکته مهمی است که در این دعا دیده می‌شود و در سایر احادیث به آن اشاره شده است.

آبادانی زمین و احیای انسان‌ها در عصر ظهور

در دعای ندبه، محوریت مهدویت با خوبان درگاه الهی است؛ به این صورت که امر مهدویت از انبیاء و اولیاء آغاز می‌شود، به ماجرا ائمه علیهم‌السلام می‌رسد و از آنجا ختم به امام زمان عجل‌الله تعالی فرجه و ندبه و زاری به درگاه خداوند درباره غیبت ایشان و شوق دیدار امام می‌شود. بعد در انتهای این دعا از خداوند درخواست می‌کنیم اعمال‌مان را به واسطه امام عصر عجل الله تعالی فرجه مقبول کند.

انتهای‌پیام/